Een zomerse innovatie-creërende omgeving

Uit de kraamroes ontwakend, trotseer ik de hitte om nieuwe ontwerpoplossingen voor de glastuinbouw te bedenken. Waar kun je het beste bijeenkomen om innovaties tot stand te brengen? Hoe mobiliseer je nog innoverende innovatie-energie bij temperaturen boven de 30 graden. Meteen de derde dag na mijn zwangerschapsverlof, in een tropische hitte, is het zover: de ontwerpateliers glastuinbouw. Mijn vervanger heeft de afgelopen maanden de organisatie uitstekend van mij overgenomen. Alles is geregeld. Alleen het inkopen van "kennismakingsattributen" en het voorbereiden van de inleiding van de dagen liggen nog bij mij. Een mooie gelegenheid om weer in de materie te komen. Parels in het Landschap. Waar ging het ook al weer over? Oh ja, fraaie glastuinbouwgebieden waar je voor je plezier naar toe gaat. De glastuinbouw als kans voor een duurzaam en kwalitatief hoogwaardige landschapsinrichting.

Het eerste ontwerpatelier vindt plaats op Kasteel Groeneveld. Wat een luxe bezit waar LNV en geliëerde instanties gebruik van kunnen maken!

 

Na een uitgebreide lunch gaan we aan de slag in de statige hoge kamers met indrukwekkende pleisterplafonds.

We beginnen met een rondje kennismaking. Hoe onthoud je de namen en affiliaties van een zestiental onbekenden? Ondanks mijn post-zwangerschapsdementie lukt het. Een uitstekende manier is het gebruik van kennismakingsattributen (scrabblewoord?). In dit geval zijn er bloemen en groenten om uit te kiezen. Iedereen stelt zich voor door middel van een product en uitleg van de keuze. Ik geef aan te willen werken aan innovaties en het imago van de glastuinbouw, net als dat al heel lang bij de chrysantenteelt gebeurt. Andre is zoon van een rozenteler, de mooiste bloem die er is. Elsbeth heeft als achternaam Peper. Peter vindt de geur van tomaten zo heerlijk; brengt hem terug naar vroeger. Robert hoopt dat de bijeenkomst pit heeft net als de kers - ja, deze komen ook uit de kas. In de groep van landschapsarchitecten en stedenbouwkundigen zit verassend veel nageslacht van tuinbouwondernemers. Enfin, een naam bij een verhaal onthouden is veel makkelijker. Er heerst een goede sfeer.

Aan de hand van drie concrete locaties gaan we aan de slag. Eerst nog discussie over de principes en uitgangspunten voor de opgaven. Dan start het ideeënproces, met foto's van hoe het niet moet en hoe het ook wel kan, ontstaan nieuwe ideeën over de inpassing van glastuinbouw bedrijven in het gebied. Na deze discussies zijn we aan elkaar gewend en gaan we van de statige kamers naar buiten, om op bomen elkaars ideeën te presenteren.

Kasgevels met verticale tuinen, met hout en natuur beklede waterbassins, vensters in de sandwichpanelen waardoor de burger naar binnen kan kijken. Meer weten? Alle ideeën komen in een boek, ter inspiratie van de sector en ter stimulering van overheden om dit mogelijk te maken. Een heerlijk diner in de tuinen van het kasteel en dan weer enkele uurtjes aan de slag. Als ik 's avonds laat thuis kom ben ik toch wel jaloers op mijn man die zich de hele avond heeft kunnen vermaken met ons popje... ze ligt al in bed.

Een week later gaan we met drie nieuwe cases verder. Dit keer bij Tomatoworld in het Westland. Heel anders dan 'op stand' zitten we nu dicht bij de praktijk. 

Ik wil eerst nog langs kantoor, sta belachelijk vroeg op om de baby de borst te geven (gelukkig een eindige taak !!!) en mijn carpooler op te halen. Naast vijftien kilo aan inspiratieboeken en kolfapparatuur, denk ik nog aan de koelbox die je in de sigarettenplug kan steken want het standaard koeltasje met koelelementen voor de melk is bij deze temperaturen binnen een half uur warm.
Net als de file van 11 km voorbij zou moeten zijn gaan alle vier de banen inclusief de vluchtstrook van de A12 dicht. Daar sta je dan. En het is nu al heet aan het worden. We skippen het kantoorbezoek en komen via vele B-weggetjes na een rit van vijf uur op locatie aan. Zo leer je het Zuid-Hollandse landschap wel kennen. De melkfabriek staat op springen! Het is buiten boven de 30 graden, om maar niet te spreken van de temperaturen binnen onder het glas. De heerlijke geur van tomaten maakt veel goed. De gastvrouwen van Tomatoworld komen iedere tien minuten langs om ons van de nodige verfrissingen te voorzien. De snoeptomaatjes gaan er wel in. Zodra het tekenen begint, trek ik me even terug en besluit het werkend volk op een ijsje te trakteren. De koelbox zorgt ervoor dat de ijsjes de rit van supermarkt naar Tomatoworld overleven. Na een gezond buffet presenteren we de resultaten aan tuinders en pers. De oogst is nog ruw maar veelbelovend. Wat een goed gevoel geeft dat, lekker werken! Ondanks de tropische temperaturen kijken we terug op vruchtbare sessies. Ik ben om 12 uur 's avonds thuis. Het popje ligt al weer in bed... een minder goed gevoel.

gepubliceerd: 2010-08-03 | tagged: dewi weblog